Jan Ramelow von Rahmel. Przedstawiciel niemieckiego rycerstwa napływowego z okolic Lubeki, syn zmarłego w 1256 roku Egberta z Lesian (Lassan) i Gerburgi, długie lata pozostawał w otoczeniu Barnima I, po 1278 roku - Bogusława IV.
Około 1280 roku, mając lenna w ziemi białogardzkiej i kołobrzeskiej biskupa Hermana, podobnie jak Borko II związał się ze stronnictwem pro brandenburskim i z synami z pierwszego małżeństwa od tej pory częściej przebywał w otoczeniu margrabiów askańskich niż na Pomorzu. Przed 23 marca 1281 roku poślubił Mirosławę, wdowę po drugim kasztelanie kołobrzeskim Kazimierzu Świętoborzycu, potem osiadł w dobrach białogardzkich (Lipie), gdzie żył do 1302 roku. 
Ramlewo było w średniowieczu ramlewskim lennem rodziny Rahmel, która dała temu miejscu nazwę. W XIII wieku pojawia się Erbertus Ramel, najpierw w Lassan. Jego wnuk Johannes Ramelow (1267 – 1303) zaliczał się do szlachetniejszych wasali Pomorza, Neumarku i Księstwa Rugii. Był on założycielem zamku w Ramlewie.
W 1319 roku – wymiera panująca na Pomorzu dynastia Brandenburgii. Książęta Pomorscy korzystają z okazji i zrzucają zwierzchnictwo Brandenburgii. Dynastia askańska.W 1330 roku uznają się lennikami Biskupa Kamieńskiego.Zamek Ramlewski nie mógł długo pozostać w posiadaniu rodu Rahmel, ponieważ 3.03.1322 roku książęta Otton I i Warcisław IV zeznali, iż wszystkie dobra i zamek w Ramlewie stanowiące lenno rodu, muszą być zwrócone biskupom kamieńskim - Księstwo Pomorskie - z powodu odstępstwa od wiary, których dopuścili się wcześniejsi wasale. Ludwig Wilhelm Brüggemann donosi w kronikach, że zamek dostał się w ręce rodziny Adebahr.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz